სილაბუსი
ამბობენ, რომ ქვეყნები ისევე სპეციალიზდებიან ამა თუ იმ პროდუქტის წარმოებაზე, როგორც ადამიანები. სპეციალიზაციის შედეგად ქვეყანაში არსებული რესურსები უფრო ოპტიმალურად ნაწილდება. საერთაშორისო ვაჭრობის შედეგად შეიძლება კონკრეტული წარმოება დაზარალდეს, მაგრამ ეს მომხმარებლებისთვის უკეთესი ხარისხისა და ფასის პროდუქციის გამოჩენას ნიშნავს.
წარმოვიდგინოთ, რომ რობინზონ კრუზო და პარასკევა ცხოვრობენ მეზობელ კუნძულებზე. რობინზონ კრუზო აწარმოებს ერთ საქონელს, ხოლო პარასკევა მეორეს, შემდეგ კი ცვლიან. ორივე უფრო მოგებული რჩება, ვიდრე თითოეულს რომ ყველაფერი თავად დაემზადებინა და გაცვლაზე არც ეფიქრათ. ეს ლოგიკა ქვეყნებსაც ესადაგება. ოღონდ საკითხავია, რა დავამზადოთ თავად და რა შემოვიტანოთ? საიდან ვიცით, რა უნდა გავიტანოთ?
შინაარსი ხელმისაწვდომია მხოლოდ რეგისტრირებული მომხმარებლებისათვის. სანახავად გთხოვთ დარეგისტრირდეთ ან შეხვიდეთ სისტემაში (არსებული მომხმარებელი)